μετάδοση δεδομένων

Πρόκειται για τη ψηφιακή μ.δ. από μια συσκευή-πομπό σε μια συσκευή-δέκτη. Η ταχύτητα και η αξιοπιστία μετάδοσης ενός σήματος εξαρτώνται από πολλούς παράγοντες, με βασικότερο τον τρόπο μετάδοσης. Οι τρόποι μετάδοσης ενός σήματος είναι η σειριακή και η παράλληλη μετάδοση. Στη σειριακή μετάδοση τα δυαδικά ψηφία (bit) που αποτελούν έναν χαρακτήρα, μεταφέρονται το ένα μετά το άλλο σε μια γραμμή μετάδοσης (για παράδειγμα, σε ένα καλώδιο). Στην παράλληλη μετάδοση το μέσο μεταφοράς δεν είναι μόνο ένα καλώδιο, αλλά περισσότερα (οκτώ στην περίπτωση μετάδοσης ενός χαρακτήρα). Με αυτόν τον τρόπο η μ.δ. πραγματοποιείται χαρακτήρα προς χαρακτήρα. Αυτό σημαίνει ότι τα οκτώ δυαδικά ψηφία, που αποτελούν έναν χαρακτήρα, μεταφέρονται σε οκτώ ξεχωριστά παράλληλα καλώδια και πρέπει να φθάσουν στο άλλο άκρο της σύνδεσης ταυτόχρονα, για να μην υπάρξει πιθανότητα σύγχυσης με τα ψηφία του προηγούμενου ή επόμενου χαρακτήρα. Η μέθοδος αυτή συντελεί στην ανάπτυξη υψηλών ταχυτήτων, με μεγαλύτερο, όμως, κόστος, αφού χρησιμοποιούνται περισσότερα μέσα μεταφοράς. Γι’ αυτό η παράλληλη μετάδοση χρησιμοποιείται για κοντινές αποστάσεις, συνήθως για τις εσωτερικές συνδέσεις των διαφορετικών τμημάτων μιας μητρικής κάρτας και για τις συνδέσεις των υπολογιστών με τους εκτυπωτές, καθώς οι αποστάσεις αυτές σπανίως ξεπερνούν τα λίγα μέτρα. Για μ.δ. σε μεγάλες αποστάσεις προτιμάται η σειριακή μετάδοση, η οποία, εκτός του ότι είναι πολύ φτηνότερη από την παράλληλη, υποστηρίζεται και από τις σύγχρονες τεχνολογίες των οπτικών ινών, τα πολύ υψηλής και υπερύψηλης συχνότητας ραδιοφωνικά κανάλια, τις μικροκυματικές συνδέσεις και τα τεχνητά δορυφορικά κανάλια. Η ψηφιακή μ.δ. διακρίνεται, ακόμη, σε σύγχρονη και ασύγχρονη μετάδοση. Στην ασύγχρονη μετάδοση τα δεδομένα αποστέλλονται και λαμβάνονται ανά χαρακτήρα των οκτώ δυαδικών ψηφίων. Σε κάθε αποστελλόμενο χαρακτήρα προηγείται ένα δυαδικό ψηφίο αρχής, που δηλώνει την αρχή του χαρακτήρα και ακολουθεί ένα ψηφίο τέλους, που δηλώνει το τέλος του χαρακτήρα. Έτσι ο δέκτης αντιλαμβάνεται, πότε ξεκινά και πότε τελειώνει ο χαρακτήρας που λαμβάνει. Η ασύγχρονη μετάδοση ενδείκνυται για ανταλλαγή μηνυμάτων μεταξύ συσκευών που βρίσκονται σε μεγάλες αποστάσεις, με μειονέκτημα τη χαμηλή ταχύτητα μετάδοσης. Αντίθετα στη σύγχρονη μετάδοση, τα δεδομένα ομαδοποιούνται σε πακέτα που περιέχουν πάνω από έναν χαρακτήρα και αποστέλλονται σε τακτά χρονικά διαστήματα, ακολουθώντας τον συγχρονισμό ενός ρολογιού. Το πλεονέκτημα της εν λόγω τεχνικής είναι η μεγαλύτερη ταχύτητα μετάδοσης, με μεγαλύτερο όμως κόστος, λόγω του απαιτούμενου εξοπλισμού. Η μ.δ. διακρίνεται επίσης ως προς την κατεύθυνση μετάδοσης, στη μονόδρομη (simplex), στην αμφίδρομη (full-duplex) και στην ημιαμφίδρομη μετάδοση (half-duplex). Στη μονόδρομη μετάδοση τα δεδομένα μεταδίδονται μεταξύ δύο συσκευών μόνο κατά μία διεύθυνση. Στην αμφίδρομη μετάδοση τα δεδομένα μεταδίδονται ταυτόχρονα και προς τις δύο κατευθύνσεις (για παράδειγμα, η τηλεφωνική συνομιλία). Στην ημιαμφίδρομη μετάδοση τα δεδομένα μεταδίδονται προς μία κατεύθυνση κάθε στιγμή (παραδείγματος χάριν, συνομιλία με γουόκι – τόκι). Η μ.δ. χαρακτηρίζεται και από το εύρος μετάδοσης (bandwidth), τη μέγιστη δηλαδή ποσότητα δυαδικών ψηφίων, που μπορεί να μεταφέρει μια σύνδεση στη μονάδα του χρόνου. Το εύρος μετάδοσης διαιρείται στη φωνητική ζώνη (voiceband, από 9600 bps έως 56 Kbps), στη μεσαία ζώνη (Medium band, από 56 Kbps έως 264 mbps με αφιερωμένες γραμμές μεταξύ μεγάλων υπολογιστών) και στην ευρεία ζώνη (broadband, από 264 mbps έως 30 gbps, που περιλαμβάνει μικροκυματική - δορυφορική μετάδοση, ομοαξονικά καλώδια και κανάλια οπτικών ινών).